Από την αρχή της κρίσης μέχρι την κορύφωση
Το 2008, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, ο δείκτης τιμών ακινήτων βρισκόταν στο 101,7%.
Ήταν η εποχή της πρώτης φούσκας των ακινήτων, που δημιουργήθηκε λόγω του ανεξέλεγκτου τραπεζικού δανεισμού στα πρώτα χρόνια μετά την είσοδο της χώρας μας στην ευρωζώνη.
Με την εκκίνηση της οικονομικής κρίσης το 2009, ο δείκτης άρχισε να εμφανίζει πτωτικές τάσεις με αποκορύφωμα το 2012, όταν υπήρξε πτώση της τάξεως του 11.7% σε σχέση με το προηγούμενο έτος!
Οι διαδοχικές μειώσεις των μνημονιακών χρόνων, οδήγησαν τον δείκτη στο ιστορικό χαμηλό του 59% το 2017.
Οι καλές εποχές των αγοραστών και ενοικιαστών κατοικίας
Στην πραγματικότητα της αγοράς, τόσο στα χρόνια της “ευμάρειας”, όσο και ς’ αυτά του μνημονίου, ο υποψήφιος αγοραστής ή ενοικιαστής, είχε απεριόριστες επιλογές ακινήτων.
Μικρά ή μεγάλα, παλιά ή νεόδμητα διαμερίσματα, ήταν διαθέσιμα σε όλες τις αστικές περιοχές.
Όλοι έβρισκαν κάτι που ταίριαζε στις ανάγκες και στην τσέπη τους.
Μάλιστα, στη δεύτερη περίοδο, οι τιμές είχαν εξορθολογιστεί αρκετά και οι πραγματικές ευκαιρίες, δεν ήταν λίγες.
Τότε αγόραζε κανείς νεόδμητο με 2-2,5 χιλ. ευρώ ή παλαιό ακόμα και με κάτω από 1000 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο.
Επίσης, μπορούσε να μισθώσει σύγχρονο διαμέρισμα, με όλες τις ευκολίες δίδοντας 5-6 ευρώ ή παλαιό με 3-4 ευρώ ανά τετραγωνικό.
Η αλλαγή σε βάρος των ενδιαφερόμενων για στέγαση
Όμως, από το 2018, η θετική για τους ενδιαφερόμενους κατάσταση άρχισε να αντιστρέφεται.
Λίγο η οικοδομική δραστηριότητα που παρέμενε παγωμένη για σχεδόν μια δεκαετία, λίγο οι βραχυχρόνιες μισθώσεις που ήρθαν στη χώρα μας το 2016, λίγο το υποτιθέμενο τέλος των μνημονίων και ο δείκτης τιμών ακινήτων άρχισε να παίρνει ξανά την ανιούσα, για να φτάσει το 92,9% στο γ΄τρίμηνο του 2023.
Μετά από αύξηση 11,9 % σε σχέση με το 2021 και χωρίς να διαφαίνεται το τέλος της αυξητικής πορείας.
Καταλυτικό ρόλο στο ράλλυ τιμών, έπαιξαν η κρίση του κορωνοϊού, οι δύο διαδοχικές αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών επί κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά και το πρόγραμμα “Σπίτι μου”, με τα ηλικιακά-για δικαιούχο αλλά και ακίνητο-κριτήρια.
Η σημερινή, ζοφερή , κατάσταση
Μετά από τις παραπάνω εξελίξεις, το νοικοκυριό που αναζητά σήμερα στέγη βρίσκεται αντιμέτωπο με μια ζοφερή πραγματικότητα.
Σίγουρα τη χειρότερη των τελευταίων 30 ετών.
Σπίτια πανάκριβα, προβληματικά ή και τα δύο συγχρόνως.
Πωλητές που δεν κάνουν κανένα παζάρι και δύστροποι εκμισθωτές που δεν ανέχονται στο διαμέρισμά τους όχι μόνο κατοικίδια ζώα αλλά ακόμα και παιδιά!
Τέσσερις (4) χιλιάδες το τετραγωνικό η αγορά του νεόδμητου, 2 χιλιάδες του απομειναριού που έχει στην πλάτη του μισόν αιώνα ζωής.
Τετρακόσια ευρώ η τιμή εκκίνησης της καλής γκαρσονιέρας ή του μικρού δυαριού.
Επτακόσια ή και οκτακόσια το μήνα για το σύγχρονο τριάρι, 500-600 για το πεπαλαιωμένο, με το “εμπριμέ” μπάνιο της δεκαετίας του ‘70 και την κουζίνα με τον νεροχύτη-γούρνα.
Πάνω από 750 το αξιοπρεπές τεσσάρι, ενώ ένα πολύ καλό περνάει άνετα τα 1000.
Και όλα αυτά στη χώρα που βρίσκεται σχεδόν στον πάτο της Ευρωζώνης όσον αφορά το ΑΕΠ αλλά και το μέσο εισόδημα.
Με το 40% των νοικοκυριών να δαπανούν πλέον άνω του 40 % του εισοδήματός τους σε δαπάνες στέγασης! (ΕΛ.ΣΤΑΤ- EUROSTAT)
Πόντιος Πιλάτος η κυβέρνηση
Βρισκόμαστε πλέον μπροστά σε ένα οξύ κοινωνικό πρόβλημα, με την κυβέρνηση να προτείνει ως μοναδικό μέτρο το κυνήγι των “κλειστών διαμερισμάτων”, χωρίς όμως να μας λέει πόσα είναι αυτά και πόσα απ’ αυτά μπορούν να βγουν στην αγορά.
(Επί της ουσίας, δεν μάς λέει ούτε πόσα διαμερίσματα μας λείπουν γενικά για να εξομαλυνθεί η κατάσταση..)
Αλήθεια, ποιος είναι τόσο ανόητος ώστε να έχει σήμερα το σπίτι του κλειστό, χωρίς να υπάρχει κάποιο σοβαρό νομικό ή πραγματικό ελάττωμα ;
Μην κοροϊδευόμαστε.
Η κυβέρνηση θέλει τα ακίνητα ακριβά και δυσπρόσιτα στους πολλούς.
Το έχει αποδείξει πολλάκις.
Σε επόμενο κείμενο θα μιλήσουμε για το τι μπορεί να κάνει η κυβέρνηση αν θέλει να υπάρξει ανάσχεση της κατάστασης.
Δημοσίευση σχολίου