Στo ράδιο, στην τηλεόραση, στις εφημερίδες και στο ίντερνετ..
Η υγεία, η παιδεία, η εργασία.
Τα καύσιμα, τα τρόφιμα, τα ενοίκια.
Φωνάζουν πολλοί ειδικοί, πάλι τίποτα.
Δεν πα να λες, βούληση δεν υπάρχει.
Το μαγαζί δουλεύει μ' έναν συγκεκριμένο τρόπο και σ' όποιον αρέσει.
Όποιος βολεύτηκε, βολεύτηκε.
Αν έχεις ένα τσουβάλι λεφτά κάθε μήνα, θα απολαύσεις τα αγαθά.
Αν όχι, θα μείνεις στη στέρηση και στο τέλος, θα πεθάνεις παραπονεμένος.
Η Πολιτεία, που υποτίθεται πως διαθέτει έναν ρόλο ρυθμιστικό, τελικά παραμένει σχολιαστής, αν όχι υποκινητής όλων των αρνητικών συνθηκών.
Οι εκπρόσωποί της, ψυχροί και κυνικοί, δεν δίνουν την παραμικρή βάση στα αιτήματα του μέσου πολίτη.
Διαχειριστές μιας προβληματικής κατάστασης, βρήκαν έναν λαό χωρίς πολιτική, εθνική, ταξική και πολιτισμική συνείδηση.
Έναν λαό, που δεν ξέρει να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, αφήνοντας τον εαυτό του να βουλιάζει στη λάσπη.
Του βαφτίζουν "ανάπτυξη" την υστέρηση.
Του παρουσιάζουν ως "καλές δουλειές" τις δουλειές του σκλάβου.
Του πουλάνε ως μεταρρύθμιση την απορρύθμιση της Υγείας και της Παιδείας, που οδηγεί κάποιους σε υπερκέρδη.
Στην πραγματικότητα, η μεταρρυθμιστική διάθεση της παρούσας κυβέρνησης (και όχι μόνο), περιορίζεται σε δύο λέξεις:
"Ψηφιοποίηση" και "ιδιωτικοποίηση".
Για πόσο ακόμα θα ακούμε κάθε μέρα την ίδια κασέτα ;
Δημοσίευση σχολίου