Παρά το γεγονός ότι ζήσαμε μια έντονη και αρκετά τοξική προεκλογική περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας τα πολιτικά κόμματα είχαν καταφύγει στη ρητορική των εθνικών εκλογών, φέτος σημειώθηκε ένα θλιβερό αρνητικό ρεκόρ.
Μόλις το 41,39% των εγγεγραμμένων κατέληξε να βάλει τον φάκελο στην κάλπη για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!
(στοιχεία ΥΠ.ΕΣ)
Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η αποχή στις ευρωεκλογές οφείλεται στη χαλαρότητα της διαδικασίας ή στο γεγονός ότι ολόκληρη η χώρα αποτελεί μια εκλογική περιφέρεια, χωρίς τοπικούς υποψηφίους.
Κάποιοι άλλοι, αν και οι εκλογές στην Ελλάδα γίνονται συνήθως καλοκαίρι, αποδίδουν την αποχή στη ζέστη και στη διάθεση του κόσμου “να πάει στην παραλία”.
Τα παραπάνω, μπορεί να ισχύουν εν μέρει, για μια μερίδα-όχι και τόσο συνειδητοποιημένων- πολιτών.
Δεν μπορεί όμως το εκλογικό αποτέλεσμα της 9ης Ιουνίου 2024 , να μην έχει σχέση με το ποσοστό συμμετοχής στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 2023, στις οποίες η συμμετοχή του 53,74%, ήταν η χαμηλότερη σε βουλευτικές εκλογές από την μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα.
(στοιχεία ΥΠ.ΕΣ)
Λίγο περισσότεροι από τους μισούς εγγεγραμμένους ήταν οι εκλογείς που πήγαν εκείνη τη μέρα να ψηφίσουν, όχι για την “απόμακρη” ς’ αυτούς Ευρωβουλή αλλά για την κυβέρνηση της ίδιας τους της χώρας, η οποία μάλιστα βρίσκεται σε διαρκή κρίση από το 2009!
Τι φταίει τελικά για το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι πολίτες παραιτούνται από το ύψιστο δημοκρατικό τους δικαίωμα ;
Με δεδομένο ότι το θέμα μας είναι ο ευρωεκλογές, ας κάνουμε μια συνοπτική ιστορική αναδρομή στα χρόνια κατά τα οποία η χώρα μας αποτελεί πλήρες μέλος της πάλαι ποτέ ΕΟΚ και νυν Ε.Ε.
Στις ευρωεκλογές της δεκαετίας του ‘80 (‘ 81-’ 84-’ 89), μιας περιόδου σχετικής ευμάρειας, η συμμετοχή του κόσμου άγγιζε το 80%.
Από το 1994 όμως, άρχισε να υποχωρεί σταδιακά, για να φτάσουμε στο 52.6 % του 2009, ποσοστό που αποτελούσε τότε το χαμηλότερο όλων των εκλογικών αναμετρήσεων γενικά, από το 1974.
Όλα αυτά, στην αυγή μιας πρωτοφανούς κρίσης και πριν προκηρυχθούν οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς.
Μάλιστα, τον Μάιο του 2014, όταν οι ευρωεκλογές διεξήχθησαν μαζί με τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών, χωρίς να έχει μπει ακόμα για τα καλά το καλοκαίρι, η συμμετοχή ς’ αυτές ανέβηκε μεν κατά 6,73% , όμως και πάλι δεν ξεπέρασε το ισχνό 59.33%.
(στοιχεία ΥΠ.ΕΣ)
Η αύξηση οφειλόταν περισσότερο στις διπλές εκλογές παρά στην αλλαγή της συνείδησης των εκλογέων.
Το αποτέλεσμα δε αυτής της αναμέτρησης, καταρρίπτει σε μεγάλο βαθμό το επιχείρημα της πλήρους χαλαρότητας της ψήφου των ευρωεκλογών αλλά κι εκείνο του “καύσωνα”.
Η συνέχεια έφερε μικρή πτώση, στο 58.69 το 2019, για να φτάσουμε τελικά στο αποκαρδιωτικό 41,39 της φετινής αναμέτρησης.
(στοιχεία ΥΠ.ΕΣ)
Η Ιστορία μάς δείχνει ότι όσο η κρίση διατηρείται και όσο το πολιτικό σύστημα αρνείται να δώσει βιώσιμες λύσεις στα φλέγοντα ζητήματα της χώρας και της κοινωνίας, η αποστροφή του κόσμου θα γιγαντώνεται.
Η δε τεράστια εκλογική αποχή δεν απαξιώνει μόνο το πολιτικό σύστημα, το οποίο θα συνεχίσει να υπάρχει αλλά κυρίως το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα.
Το άρθρο 1, παράγραφος 3 του Συντάγματος αναφέρει ρητά ότι :
“Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα. “
Δυστυχώς, από την περίοδο της χρεοκοπίας μέχρι σήμερα, η εξουσία είναι παντελώς αποκομμένη από τον λαό.
Ο δε λαός, αντί να παρεμβαίνει μέσω της εκλογική διαδικασίας, προτιμά πλέον να αρνείται τον μοναδικό τρόπο παρέμβασης που διαθέτει!
Η αποδεδειγμένη αφερεγγυότητα του πολιτικού προσωπικού, σε συνδυασμό με τη θεωρία συνωμοσίας που θέλει όλες τις αποφάσεις να λαμβάνονται από σκοτεινά ξένα κέντρα, ωθεί τον πολίτη προς την άρνηση και την αποχή.
Στο μυαλό του μέσου Έλληνα, μια ενδεχόμενη πολιτική λύση αποτελεί ουτοπία, κυρίως μετά την αποτυχία του “αντιμνημονιακού” μετώπου και της Αριστεράς του ΣΥ.ΡΙΖ.Α να φέρει βιώσιμη εναλλακτική για τον τόπο.
Ειδικά για τους νέους, οι οποίοι αντιμετωπίζουν σήμερα μεγάλες δυσκολίες στους τομείς των σπουδών, της εύρεσης εργασίας και της στέγασης, τα πολιτικά πρόσωπα φαντάζουν λιγότερο ελκυστικά από τους influencers του Instagram και του Youtube.
Kαθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στην Κύπρο, η οποία μάλιστα διαθέτει οικονομία αρκετά πιο υγιή από τη δική μας, εξελέγη στο Ευρωκοινοβούλιο ανεξάρτητος υποψήφιος με το πρωτοφανές ποσοστό του 20% !
Τι είχε αυτός άνθρωπος που δεν είχαν οι άλλοι;
Την ιδιότητα του επιδραστικού youtuber, με τους αναρίθμητους subscribers και τα εκατομμύρια των θεάσεων.
Ούτε πολιτικό λόγο ούτε πολιτική πρόταση.
Τι θα γίνει αύριο αν ένας νέος δημαγωγός, εκμεταλλευόμενος την εκλογική αποχή, καταφέρει να κυβερνήσει την Κύπρο ή την Ελλάδα;
Σε τι περιπέτειες θα μπούμε;
Ας αναλογιστούμε όλοι τη ευθύνες μας και ας αλλάξουμε τακτική όσον αφορά την εκλογική διαδικασία, πριν να είναι πολύ αργά.
Η Δημοκρατία μας κινδυνεύει!
Δημοσίευση σχολίου