ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ

  Όχι μόνο για να αγοράσεις αλλά ούτε για να νοικιάσεις.

Κ ι αν βρεις κάτι, είναι είτε πολύ ακριβό είτε παλιό-προβληματικό.

Ενίοτε και τα δύο.

Την ίδια στιγμή, δεν λείπουν οι καταχρηστικοί όροι των εκμισθωτών, όταν πρόκειται για ενοικίαση.

Εφόσον η ζήτηση υπερβαίνει την προσφορά, είναι φυσικό να παίρνει το πάνω χέρι ο έχων το αγαθό.

Στην περίπτωση μάλιστα της κατοικίας, έχουμε την ιδιαιτερότητα ενός βασικού αγαθού που δεν μπορεί ούτε να αναπληρωθεί από άλλο παρόμοιο ούτε και να παραχθεί σε σύντομο χρόνο, με σκοπό την κάλυψη της ζήτησης.

Αν δεν έχεις να φας αρνί ,μπορείς να το υποκαταστήσεις με μοσχάρι ή να περιμένεις να σφάξουνε αρνιά.

Αν δεν βρίσκεις όμως σπίτι, τι θα κάνεις;

Θα μείνεις στο ξενοδοχείο ή στο αντίσκηνο ;

   Με το ζήτημα της στέγασης να λαμβάνει πλέον διαστάσεις μείζονος κοινωνικού προβλήματος, θα περίμενε κανείς την Πολιτεία να σταθεί αρωγός των πιο αδύναμων, ρυθμίζοντας την-(εντελώς στρεβλή ) αγορά, με άμεσα, ρεαλιστικά και ριζοσπαστικά μέτρα.

Μάταια όμως..

Τα λιγοστά αποσπασματικά ημίμετρα που εξήγγειλε από τη ΔΕΘ ο Πρωθυπουργός, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αισιοδοξίας.

Δεν πρόκειται να βοηθήσει πολύ κόσμο το νέο πρόγραμμα "Σπίτι μου".

Και μόνο το γεγονός ότι απευθύνεται σε συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα και για την αγορά έτοιμης κατοικίας, αρκεί.

Ούτε θα περιορίσει τη μάστιγα των βραχυχρόνιων μισθώσεων η απαγόρευση δημιουργίας νέων τέτοιων καταλυμάτων στο κέντρο της Αθήνας, εκεί όπου η ζημιά έχει γίνει και είναι τεράστια.

   "Ευτυχώς, έχουμε μεγάλο ποσοστό ιδιοκατοίκησης", είπε ο κακομαθημένος Ντιντής, που έχει αναλάβει το τιμόνι της χώρας, διαχωρίζοντας τους πολίτες σε τυχερούς και μη.

Όσοι έχουν το προνόμιο της ιδιοκατοίκησης, το οποίο οι ομοϊδεάτες του πολέμησαν άγρια κατά την περίοδο των μνημονίων, πληρώνουν ένα νοίκι το χρόνο και καθαρίζουν.

(Ναι νοίκι είναι ο ΕΝΦΙΑ, ο πάλαι ποτέ "έκτακτος" φόρος.)

Άλλο όμως το ένα κι άλλο τα δώδεκα, παχυλά και διαρκώς αυξανόμενα ενοίκια, ειδικά όταν καθένα απ' αυτά αντιστοιχεί τουλάχιστον στον βασικό μισθό ενός άγαμου και ανειδίκευτου υπαλλήλου.

   Για τους πολίτες της δεύτερης κατηγορίας, δεν υπάρχει καμία πρόνοια.

Θα ζουν για να δουλεύουν και να πληρώνουν ισόβια ένα επαχθέστατο χρέος, χωρίς μάλιστα καμία ελπίδα εξόδου απ΄ αυτή την κατάσταση.

Επειδή σήμερα, σε αντίθεση με την προ κρίσης περίοδο, η απόκτηση ιδιόκτητης στέγης με τραπεζικό δανεισμό, είναι πολύ πιο δύσκολη και για πολύ λιγότερους, ενώ οι τιμές έχουν ξεπεράσει τα επίπεδα του 2008, χωρίς να έχουν επανέλθει οι οικονομικοί δείκτες εκείνης της περιόδου.

Με δεδομένη την παγερή αδιαφορία αυτής της κυβέρνησης, η ανάγκη αντίδρασης στη νέα προσπάθεια εξαπάτησης και αφαίμαξης μεγάλης μερίδας των πολιτών, γίνεται παραπάνω από επιτακτική.

Η στέγαση είναι κοινωνικό αγαθό και όχι αντικείμενο της μαύρης αγοράς.